Όλα για την εικονική πραγματικότητα και την τηλεοπτική ειδησεογραφία. Όλα για την καρέκλα και την αρχομανία. Ποια η διαφορά των μνηστήρων της γαλάζιας εξουσίας; Η εξής καμία. Να φτιάξουμε το κόμμα και μετά να ορμήσουμε στην κοινωνία. Όχι. Να κάνουμε έφοδο στην κοινωνία. Το αυτονόητο με ύφος χιλιάδων καρδιναλίων. Περίπου εγώ βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, εσύ μισοάδειο. Γιατί πρέπει να γκρεμίσουν ώστε τη στρούγκα να ξαναφτιάξουν. Και πρέπει την κοινωνία στα μάτια να την κοιτάξουν. Όμως πώς θα μας κοιτάξουν όταν προς το παρελθόν ακούνητοι αλληθωρίζουν; Χωρίς κριτική και αυτοκριτική, χωρίς σύγκρουση ιδεολογική, η σχέση μοιάζει με συμβίωση υποχρεωτική για μια καρέκλα ηγετική. Η κρίση για να γίνει δημιουργική πρέπει μέχρι τα άκρα να πορευτεί. Το κάθε κόμμα είναι ταγμένο να ασκεί πολιτική. Αυτοί δεν γυρεύουν αρχηγό αλλά οξυγονοκολλητή. Να δουλεύει όπως παλιά η ξεχαρβαλωμένη εξάτμιση η νεοδημοκρατική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου