Ο Μικρός άρχοντας και η απατηλή ηγεμονία του

Μπορεί οι καναλάρχες να ισχυρίζονται πως η τηλεόραση είναι "ανεξάρτητη" και απλώς καταγράφει τα γεγονότα, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Η τηλεόραση, όπως φυσικά και ο Τύπος, είναι τόσο ανεξάρτητη και ελεύθερη "όσο η μαγνητική βελόνα που είναι αναγκασμένη να δείχνει αιωνίως το Βορρά"! Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση η τηλεοπτική "βελόνα" δείχνει και προάγει τα συμφέροντα, τα ήθη και έθιμα των αφεντικών της. Ταυτόχρονα οι αστικοί πολιτικοί σχηματισμοί, διατηρούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να ψελλίζουν δημοσίως κάποια "κριτική" για το δημιούργημά τους και υπογείως να το νομιμοποιούν με την χειρότερη πλέον μορφή του, υποκλινόμενοι ταυτόχρονα στα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα όσων έχουν αλώσει το χώρο του Τύπου. Ολα αυτά εκφράζονται και υπηρετούνται εκτός όλων των άλλων, με τη μορφή ενός βαθύτατου κοινωνικού προβλήματος. Πρόκειται για τη μετατροπή της Γρεβενιωτικης κοινωνίας σε δέκτη εκείνων των μηνυμάτων - και μόνο - που θέλουν οι καναλάρχες. Από εδώ ακριβώς πρέπει να ξεκινήσει κανείς για να αναζητήσει τα αίτια της "τηλεοπτικής ζούγκλας". Το πρόβλημα αρχίζει από τη στιγμή που η ενημέρωση, από κοινωνικό αγαθό, μετατρέπεται σε εμπόρευμα κάποιων αδίστακτων ιδιωτών (!) οι οποίοι το παρέχουν κατά βούληση. Το στοιχειώδες δικαίωμα του πολίτη στην πληροφόρηση μετατρέπεται σε κερδοσκοπική επιχείρηση. Παράλληλα, η εμπειρία χρόνων "ελεύθερης τηλεόρασης" επιτρέπει να μιλήσουμε για δελτία "ειδήσεων" που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν ένα ξεσκαρταρισμένο δελτίο πληροφοριών, που φτάνουν στον ακροατή-τηλεθεατή μόνο αν συμφέρει τον ιδιοκτήτη του μέσου! Σε αντίθετη περίπτωση, όταν οι ειδήσεις είναι ενοχλητικές, ρίχνονται στο καλάθι της ανυπαρξίας και της αποσιώπησης. Όσο για την περίφημη πολυφωνία και τον πλουραλισμό, αποδείχτηκε στην ουσία μια δικτατορικού τύπου ομοφωνία, εκπορευόμενη από ομοιόμορφης χυδαιότητας, αποπροσανατολισμού και αποχαύνωσης σταθμούς, που συναγωνίζονται ποιος θα θίξει περισσότερο την ιστορία, τον πολιτισμό του τόπου και τους κατοίκους του. "Οι άνθρωποι, έγραφε στον "Ηγεμόνα" ο Μακιαβέλι, κρίνουν περισσότερο με τα μάτια τους παρά με τα χέρια τους, μια και ο καθένας έχει την ευκαιρία να δει αλλά πολύ λιγότερο να αγγίξει.

GERAKI