ΒΕΝΤΕΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΥΤΗΣ

ΑΝ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ σαφές από τη μάχη για τη διαδοχή στη Ν.Δ., είναι ότι για άλλη μια φορά στην Ελλάδα η μετεξέλιξη των κομμάτων γίνεται με όρους προσωποπαγείς, δηλαδή διαδοχής, και όχι με όρους προτάσεων ή ιδεολογίας.

Έτσι, την Κυριακή 29 Νοεμβρίου δεν θα κριθούν οι προτάσεις και τα προγράμματα, αλλά τα πρόσωπα, οι βεντέτες και η αποτελεσματικότητα των... τουρ οπερέιτορ. Δηλαδή ποιος από τους μηχανισμούς των δύο υποψηφίων, ή των ταγματαρχών και λοχαγών τους, θα καταφέρει να κινητοποιήσει περισσότερους ψηφοφόρους, ώστε να προσέλθουν στις κάλπες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει εμμονή στα πρόσωπα. Αν μη τι άλλο, δείχνει την αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής, που γίνεται άχρωμη, άοσμη και αόρατη. Τα πρόσωπα, αντιθέτως, θριαμβεύουν. Η επικοινωνία κάνει, άλλωστε, θαύματα. Η συζήτηση στη Ν.Δ. περιορίζεται στο αναμάσημα μιας παλιάς βεντέτας η οποία καταντά εντελώς γραφική, θυμίζοντας, αν όχι τις κρητικές βεντέτες, τις πιο άγριες αλβανικές βεντέτες (Κανούν). Ένας επιμέρους κώδικας του Κανούν είναι η Τζακμάρια, ο νόμος του αίματος σύμφωνα με τον οποίο εάν κάποιος σκοτώσει άνθρωπο, έχει εφ΄ όρου ζωής χρέος η οικογένειά του ή οι συγγενείς του να πάρουν το «αίμα πίσω» σκοτώνοντας έναν άντρα από το σόι του δολοφόνου. Η εκδίκηση διαρκεί μέχρι επτά γενιές, το κυνηγητό είναι ανελέητο και ο μόνος χώρος όπου το Κανούν προβλέπει ασυλία είναι το σπίτι.
Ας το έχουν αυτό υπόψη τους στη Ν.Δ., για να περιορίσουν το αίμα της επόμενης μέρας και να μην το αφήσουν να ρέει για επτά γενιές. Μετά την πλήρη αποσύνθεση του κράτους επί της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, ποιος θα μπορούσε να έχει υψηλές απαιτήσεις από το κόμμα; Η «πολιτική» διεξάγεται με όρους κώδικα τιμής, μπόλικη δραματοποίηση και μηδενική ουσία.
Το 1974, λίγο μετά την πτώση της χούντας, Αμερικανός αξιωματούχος, αναφερόμενος στον ανερχόμενο τότε Ανδρέα Παπανδρέου, είχε γράψει σε τηλεγράφημά του προς την Αθήνα: «Ρrograms do not win elections in Greece» (Τα προγράμματα δεν κερδίζουν εκλογές στην Ελλάδα). Ο συντάκτης του σημειώματος είχε κατόπιν εκθέσει τις απόψεις του για το ταμπεραμέντο των Ελλήνων που λατρεύουν να προσκολλώνται σε πρόσωπα. Φταίει ο Αμερικανός που είναι τόσο επίκαιρος;