Ευρωπαίος απατεώνας

Διαβάζω κι ακούω ότι κάποιοι στη Νέα Δημοκρατία, με πρώτο και καλύτερο τον άμεσα θιγόμενο Παπαθανασίου, αποφάσισαν να ξεσηκωθούν για να προστατεύσουν, λέει, το κύρος, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία τόσο των ίδιων, όσο και της κυβέρνησής τους. Τους πειράζει, λέει, που η Τράπεζα της Ελλάδας υπολόγισε το έλλειμμα για το 2009 στο 12,5%, ενώ, ξαναλέει, είναι χαμηλότερο.

Προσωπικά, θεωρώ την ευθιξία αρετή για τον καθένα μας, και πολύ περισσότερο για τους πολιτικούς. Αρα, ως πρώτο σχόλιο, πολύ καλά κάνει ο Παπαθανασίου και αντιδρά από τη στιγμή που κρίνει ότι θίγεται. Μόνο που εκτός από τις διαμαρτυρίες, τις οποίες εκτοξεύει, θα πρέπει να προχωρήσει και σε μερικές διευκρινήσεις για να εκτιμήσουμε το δίκιο του.
Για παράδειγμα, αν το 12,5% αποτελεί συνωμοσία του ΠΑΣΟΚ και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, το πραγματικό έλλειμμα, κατά την άποψή του, πόσο ακριβώς είναι; 3,7% όπως μας έλεγε αρχικά, ή μήπως 6%, όπως δήλωνε προεκλογικά, ή μήπως 8% ή 10% όπως υπολόγιζε ότι μπορεί να φτάσει αν δεν αποδώσουν τα μέτρα του;
Δυστυχώς, όμως, για τον Παπαθανασίου τα πράγματα είναι πολύ πιο στριμωγμένα απ όσο θέλει να τα εμφανίζει. Και η ευθιξία του εξαιρετικά επιλεκτική. Διότι, αν μπει στον κόπο να ρίξει μια ματιά στις ανταποκρίσεις από τις Βρυξέλλες, θα διαπιστώσει ότι οι μέχρι πρότινος ομόλογοί του χρησιμοποιούν εξαιρετικά υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για τη συμπεριφορά του απέναντι τους στο διάστημα της μεταξύ τους συνεργασίας. Αν δεν κάνω λάθος μάλιστα μέχρι και για «απάτη» μιλάνε.
Εδώ δεν έχω δει ακόμη -και μάλλον δεν πρόκειται να δω- να εκδηλώνεται η ευθιξία του Παπαθανασίου. Οχι ανεξήγητα, πάντως. Γιατί δεν είναι μόνο τα νούμερα, που τον εκθέτουν. Είναι και το παραμύθι που επί μήνες τους πουλούσε, υποσχόμενος μέτρα και μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν είδαν, γιατί δεν ήταν καν στις προθέσεις του να κάνει και δικαιολογημένα τώρα λένε ότι τους εξαπατούσε. Επί μήνες και κατά συρροήν.
Υ.Γ. Τυχεροί πάντως οι Ευρωπαίοι ομόλογοι του Παπαθανασίου. Η δική μας εξαπάτηση κράτησε πεντέμισι χρόνια.