Δεκεμβριανά Παράλογα

Ένας άλλος ορισμός της παρακμής θα μπορούσε να είναι η αποδοχή του παράλογου ως μια θλιβερή μα αναπόφευκτη πραγματικότητα - ο παραλογισμός ως συστατικό στοιχείο του ελληνικού χαρακτήρα και κουλτούρας. Κάτι φυσιολογικό και σύνηθες, μια αμετάβλητη κατάσταση από την οποία δεν μπορούμε να απεμπλακούμε. Αυτή είναι ίσως η χειρότερη ζημιά που έχουμε υποστεί ως χώρα τις τελευταίες δεκαετίες - η αποδοχή του παράλογου ως αναπόφευκτου. Η ελληνική κοινωνία πυκνώνει με παράλογα για τα οποία καθημερινά εκπαιδευόμαστε να τα δεχόμαστε παθητικά.
«Δεν θα παραδώσουμε την Αθήνα στους βανδαλισμούς των περιθωριακών ομάδων» δήλωσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδης. Μπορεί οι ομάδες αυτές να είναι περιθωριακές αλλά η ‘λογική' πάνω στην οποία βασίζονται δεν είναι καθόλου περιθωριακή. Είναι η ίδια λογική που επέτρεψε στο ΚΚΕ πριν από μερικές μέρες να απαγορεύσει ένα διάλογο που δεν ήταν της αρεσκείας του. Είναι η ίδια ‘λογική' που επιτρέπει σε χιλιάδες Έλληνες να χτίζουν μέσα σε δάση. Είναι η «λογική» που σου επιτρέπει να κάνεις ότι θέλεις όποτε το θέλεις επειδή εσύ κρίνεις είναι για το προσωπικό σου ή το κοινωνικό συμφέρον, ανεξάρτητα από ότι λέει ό νόμος, ή κοινή λογική ή ο στοιχειώδες σεβασμός στα δικαιώματα των συμπολιτών σου.
Μπορεί οι ομάδες αυτές να είναι περιθωριακές αλλά η ‘λογική' πάνω στην οποία βασίζονται δεν είναι καθόλου περιθωριακή. Είναι η ίδια λογική που επέτρεψε στο ΚΚΕ πριν από μερικές μέρες να απαγορεύσει ένα διάλογο που δεν ήταν της αρεσκείας του
Αναρχικοί από διάφορες χώρες κατέφθασαν στην Ελλάδα παρασυρόμενοι από τις διαφημίσεις του ΕΟΤ «Ζήσε τον αριστερό σου Μύθο στην Ελλάδα.» Μαζί με τους ομότιμους ιθαγενείς έδωσαν μια κυριολεκτική χροιά σε φράσεις του τύπου «πόλη του φωτός.» Διαβάζοντας μια ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ προς στιγμή νόμιζα ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει. Κατηγορούσε η ανακοίνωση αυτούς που εισέβαλαν «στο Δημαρχείο Κερατσινίου χωρίς άδεια της αρχής.» Δυστυχώς εννοούσε τις αστυνομικές δυνάμεις που εισέβαλαν για να σταματήσουν την παράνομη κατοχή του δημαρχιακού μεγάρου από αριστεριστές. Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να ζήταγε την επέμβαση της αστυνομίας αν την κατάληψη την έκαναν στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας.
Συνεχίζει η ανακοίνωση «Η βεντέτα του Χρυσοχοΐδη με τους αναρχικούς και η στρατικοποίηση της αντιπαράθεσης, εγκυμονεί κινδύνους για την πολιτική έκφραση και διαμαρτυρία. Καλούμε την κυβέρνηση να επέμβει άμεσα στο σχεδιασμό της ανεξέλεγκτης καταστολής που εφαρμόζει ο υπουργός της.»
Μετάφραση: Τα δικά μας παιδιά προβαίνουν σε μια σειρά βίαιων και παράνομων πράξεων. Εάν η αστυνομία επέμβει αυτό θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της σύγκρουσης.
Λογική: Τα δικά μας παιδιά έχουν δικαίωμα να προβαίνουν σε μια σειρά βίαιων και παράνομων πράξεων. Η μόνη ουσιαστική απάντηση σε αυτή τη βία μπορεί να είναι μια συνθηκολόγηση από μέρους του κράτους και η αποδοχή του των όποιων αιτημάτων από τους αριστεριστές.
Είναι κάπως η ίδια λογική που χρησιμοποιούν οι Ισλαμιστές όταν απειλούν ότι θα χρησιμοποιήσουν βία εναντίων όλων όσων τους κατηγορούν ότι χρησιμοποιούν βία.
Η αριστερά βέβαια στην Ελλάδα δεν είναι ένα κίνημα των λόγων αλλά κυρίως των πράξεων. Μέχρι την Κυριακή το βράδυ είχαμε: «16 τραυματίες αστυνομικοί είναι 10 των ΜΑΤ, 5 της ομάδας ΔΕΛΤΑ, και μία αστυνόμος η οποία δέχθηκε πέτρα στο κεφάλι κατά τις άγριες συμπλοκές στην Πλατεία Συντάγματος. Σοβαρότερα είναι δύο άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ, τους οποίους ομάδα νεαρών έριξε από τη μοτοσικλέτα τους στην οδό Όθωνος, τους έβγαλε τα κράνη και τους χτύπησε με λοστούς στο κεφάλι.» Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Κίττας «νοσηλεύεται στην Εντατική του Ιπποκρατείου. Ο εκπρόσωπος του νοσοκομείου ανακοίνωσε ότι ο πρύτανης είχε χτύπημα στο κεφάλι, υπέστη ήπιας μορφής διάσειση και ήπιας μορφής καρδιακό επεισόδιο.» Το πανεπιστημιακό άσυλο συμβάλει στην...διάσειση των ιδεών.
Εν τω μεταξύ η «ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ έχουν κηρύξει τρίωρη στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι» με αφορμή την επέτειο από το θάνατο του 16χρονου. Μένει τώρα να δούμε πότε η ΑΔΕΔΥ και η ΟΛΜΕ θα κάνουν στάσεις εργασίας και πορείες για τους τραυματίες αστυνομικούς και καθηγητές. Αν ο τραυματισμός δεν είναι αρκετός για την ΑΔΕΔΥ και την ΟΛΜΕ υπάρχουν και δολοφονημένοι αστυνομικοί στο παρελθόν που θα μπορούσαν να γίνουν η αιτία για τέτοιες κινητοποιήσεις. Και οι καθηγητές και οι αστυνομικοί είναι δημόσιοι λειτουργοί αλλά δυστυχώς για τους συνδικαλιστές δεν είναι τα ενδεδειγμένα θύματα.
Το κατάλληλο θύμα είναι αυτό του οποίου ο θύτης πληροί τις προϋποθέσεις. Πρέπει να ανήκει στις κλασικές κατηγορίες των κακών που με αυτές έχει εμποτιστεί ο ελληνικός νους απο την μεταπολίτευση και μετά. Έτσι μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα που έχει δώσει μεγάλη δημοσιότητα στην υπόθεση Γρηγορόπουλου είναι η ίδια εφημερίδα που φιλοξενεί στις σελίδες της άρθρα μέλους της 17Ν. Ασυνέπεια; υποκρισία; σίγουρα ναι, αλλά ο παραλογισμός είναι εδώ για να μείνει.
Πρόσφατο άρθρο του Αλέξη Τσίπρα για τα γεγονότα του προηγούμενου Δεκέμβρη είχε το τίτλο «Ποιος φοβάται τους Δεκέμβρηδες;» Καταρχήν ο πρύτανης κ. Κίττας. Δεν μετανιώνει ο κ. Τσίπρας για την «σκληρή μάχη αρχών που δώσαμε απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο.» Για να μπορούσε να μετανοιώσει ο κ. Τσίπρας για όλα αυτά που έκανε και δεν έκανε το περσινό Δεκέμβρη θα έπρεπε να έχει μια συνείδηση που να είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των ξύλινων αριστερών σλόγκαν που συνεχώς αναμασά.
Πράγματι, ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός και δεν έχει καμία σχέση με τις φαντασιώσεις του κ. Τσίπρα.