δυσβάσταχτος για ένα τόσο μικρό κράτος.
800.000 ΔΥ (και ίσως περισσότεροι αν ληφθούν υπόψη και τα ΝΠΔΔ-ΔΕΚΟ-ΟΤΑ και ευρύτερος δημόσιος τομέας).
Όταν Στην Σουηδία έχουν 100.000 δημόσιους υπαλλήλους καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.
Η απόδοση των ΔΥ κατά μέσο κυμαίνεται στο 20% με 40% της απόδοσης των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ανάλογα τον κλάδο).
Και αναφέρω τον μέσο όρο γιατί σίγουρα υπάρχουν και υπηρεσίες που γίνεται χαμός (8-10%), αλλά από την άλλη υπάρχουν και οργανισμοί φαντάσματα με υπαλλήλους που δεν δουλεύουν ποτέ.
Η λογική του να διορίζονται στο Δημόσιο όλοι οι αναξιοπαθούντες και τεμπέληδες Έλληνες το έχει φέρει σε κατάσταση να είναι τεράστιο και πανάκριβο ΠΙΚΠΑ που δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να το πληρώνουν τα υποζύγια του ιδιωτικού τομέα.
2. Διαφθορά
Το 70% της διαφθοράς δεν είναι στη βουλή και στους πολιτικούς όπως εύκολα ξεστομίζουν όλοι, αλλά στους κατώτερους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν μικροεξουσίες, και το μπαχτσίσι πάει σύννεφο.
Από το ΙΚΑ , τις εφορίες, το ΕΣΥ μέχρι τις πολεοδομίες, τα δασαρχεία, τα λιμεναρχεία, τους μπάτσους κ.ο.κ.
Φυσικά εκεί που ρέει το περισσότερο χρήμα , υπάρχουν και οι πιο βαθιές τσέπες και οι μεγαλύτερες κουτάλες.
Όταν πχ. ο Δήμος Αθηναίων δίνει ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ για ένα portal GTP
καταλαβαίνουμε όλοι ότι τα 800 χιλιάρικα κάποιοι τα ροκανίσανε.
3. Έλλειψη συνείδησης - κοινωνικής ευθύνης.
Από τους μισούς Έλληνες περίπου.
Από τον ηλίθιο που πετάει τα σκουπίδια του από το μπαλκόνι παίζοντας μπάσκετ με τους κάδους, μέχρι τον υπουργό που φτιάχνει αυθαίρετο παραβιάζοντας καταφανώς τη νομοθεσία και μας γράφει στα "τρυφερά" του όλους, από το τσογλάνι με την κουκούλα που καταστρέφει πανεπιστημιακό εξοπλισμό και ιδιωτική περιουσία για πλάκα (σε άλλες εποχές ή σε σοβαρές χώρες θα είχε μπει στην ψειρού χωρίς αναστολές και μαλακίες),
μέχρι τον πανεπιστημιακό που χρησιμοποιεί τα κονδύλια έρευνας για να βάλει λουξ μπανιέρες και μπιντέδες στο εξοχικό του,
από τον οδηγό που περνάει με κόκκικο μιλώντας στο κινητό και κρατώντας τσιγάρο και φραππέ,
Δυστυχώς έχουμε χρεωκοπήσει ως χώρα κοινωνικά και ιδεολογικά, και για αυτό φταίμε εμείς οι ίδιοι.
Η οικονομική χρεωκοπία ίσως είναι το μικρότερο κακό.
Όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να σιχαινόμαστε ο ένας τον άλλον, τότε η διάλυση δεν είναι μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου