Η παγκόσμια κρίση έφερε στην επιφάνεια μία σειρά παθογένειες και ασυμμετρίες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα τελευταία χρόνια, κρύβαμε κάτω από το χαλί. Τώρα πια, οι ασυνέπειες «στολίζουν» το σαλόνι μας και είναι στην κοινή θέα όλων των ευρωπαίων γειτόνων μας.
Οι προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είναι πάρα πολλές. Εξίσου πολλοί όμως είναι και οι κίνδυνοι, οι προσδοκίες αυτές να μην ευοδωθούν. Από την άποψη αυτή, αφορά άμεσα την ανάπτυξη του τόπου μας τις επόμενες δεκαετίες.
Σημαντικές θα είναι οι αλλαγές που θα φέρει στην αυτοδιοίκηση το σχέδιο «Καλλικράτης» που εδώ και καιρό προωθεί η κυβέρνηση. Σύμφωνα με όσα είπε σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο ο υπ. Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, το σχέδιο θα απελευθερώσει τις απαραίτητες δυνάμεις για «δημιουργία και ανάπτυξη»
Παράλληλα, θα υπάρξει καλύτερος έλεγχος και εποπτεία της αυτοδιοίκησης ώστε να ελέγχεται πού διατίθεται κάθε ευρώ. Επίσης θα μεταφερθεί μεγάλη σειρά αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση, ενώ το κράτος θα περιοριστεί στις επιτελικές του ευθύνες, οι δε υπηρεσίες θα μεταφερθούν δίπλα στον πολίτη, εκεί δηλαδή που τις έχει ανάγκη
Η προοπτική δημιουργίας μεγάλων οι ισχυρών διοικητικών ενοτήτων αλλάζει την ιστορική ταύτιση της έννοιας Δήμος με την πόλη. Η διοικητική αποκέντρωση έτσι όπως περιγράφεται με σημαντικές πρόσθετες αρμοδιότητες με τους αναγκαίους πόρους για την άσκησή τους, καθώς και με δημοσιονομικές ευθύνες, δημιουργεί μια νέα βάση συζήτησης για την χωροθέτηση η οποία μάλλον είναι πιο κοντά στη λογική, δημιουργία ισοδύναμων διοικητικών ενοτήτων. Και δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην αναπτυξιακή προοπτική των νέων ΟΤΑ.
Το μοντέλο της πόλης που προωθήθηκε τα τελευταία χρόνια από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία και εκμεταλλεύτηκαν την υπεραξία της γης είναι αυτό της μονοκεντρικής πόλης που εξαπλώνεται διαρκώς. Η συγκέντρωση πόλων έλξης στο κέντρο της πόλης έχει ήδη δημιουργήσει συνοικίες χωρίς ταυτότητα, άλλες υποβαθμισμένες και άλλες έντεχνα αναβαθμισμένες, όλες όμως χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, χωρίς τα σημεία αναφοράς που θα δημιουργήσουν κοινωνική συνοχή.
Οι ορεινές μας περιοχές έχουν διαφορετικές αναπτυξιακές ανάγκες και δυνατότητες από τις πεδινές. Ένας πεδινός δήμος έχει για παράδειγμα αυξημένες ανάγκες ύδρευσης, αντιδιαβρωτικών έργων, βιολογικού καθαρισμού - τομείς που δεν αφορούν έναν ορεινό δήμο. Από την άλλη, η πυροπροστασία, τα έργα οδοποιίας, η τουριστική αξιοποίηση επιβάλλουν ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης για τις ορεινές περιοχές. Επομένως, ένας μικτός Δήμος, που θα πασχίζει να καλύψει τις ανάγκες ορεινών και πεδινών περιοχών, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τα βγάλει πέρα με τις αντικρουόμενες και αυξημένες απαιτήσεις, τόσο στον προγραμματισμό των έργων, όσο και στη χρηματοδότησή τους. Άλλωστε δεν μπορεί ένας δήμος να χρηματοδοτείται ταυτόχρονα και από τα Προγράμματα Leader και από τα ΟΠΑΑΧ.
Πέρα από τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια, το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι η ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη. Το πώς θα κατανεμηθούν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ 2007-2013 για δημοτικές υποδομές και επενδύσεις είναι το σημαντικότερο διακύβευμα αυτής της μεταρρύθμισης. Υπάρχει κίνδυνος ένας μικτός δήμος να μην έχει επαρκείς πόρους ούτε καν για την σύνταξη των απαραίτητων μελετών για έργα προς ένταξη. Και βεβαίως είναι μοιραίο ότι το βάρος θα πέφτει στον μεγαλύτερο πληθυσμιακά Δήμο, εκεί όπου βρίσκεται ο κύριος όγκος του εκλογικού σώματος, για να το θέσω έτσι. Είναι επομένως σαφές ότι οι επιταγές της ισόρροπης ανάπτυξης επιβάλλουν τη δημιουργία ενός έστω μικρού πληθυσμιακά ορεινού Δήμου, κάτι το οποίο άλλωστε έχουν επανειλημμένα ζητήσει οι δημότες Θ Ζιάκα όσο και οι κάτοικοι των ορεινών κοινοτήτων.
Όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη συνεργασίας και σύμπνοιας για την εκπόνηση ενός αυτοδιοικητικού χάρτη που θα διασφαλίζει την ομόνοια, την ευημερία και την πρόοδο και στο τελευταίο χωριό των Γρεβενων.
geraki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου